لندفیل چیست ؟

لندفیل عبارتست از فضایی ایزوله که به منظور ذخیره سیستماتیک بلندمدت در شرایطی که از نشت آن به هوا و آب جلوگیری شود طراحی می شود. گاز لندفیل از طریق تجزیه باکتریایی تولید می شود، به طوری که زباله های مواد آلی در شرایط بی هوازی از طریق باکتری هایی که به طور طبیعی در زباله و خاک وجود دارند در اثر دفن شکسته می شوند. گاز لندفیل ترکیبی از مخلوط صدها گاز مختلف است. عموما ترکیب درصد حجمی این گازها شامل 45 تا 60 درصد متان و 40 تا 60 درصد دی اکسید کربن است. در این پژوهش میزان کل گازهای تولیدی، همچنین گلخانه ای متان و دی اکسید کربن در لندفیل آرادکوه تا 30 سال پس از بسته شدن سایت با استفاده از مدل تخریب مرتبه اول پیش بینی شد. نتایج حاصل نشان داد که تولید گاز در لندفیل با گذشت زمان روند کاهشی دارد، به طوری که بیشترین گاز متان و دی اکسید کربن تولید شده به ترتیب 6 و 16 میلیون کیلوگرم در سال 1394 و کمترین مقدار به ترتیب 0.3 و 0.8 میلیون کیلوگرم در سال 1423 خواهد بود. حجم کل گازهای تولید شده در این لندفیل طی 30 سال 213 میلیون متر مکعب برآورد، که 27 درصد جرم آن را متان و 73 درصد آن را دی اکسید کربن تشکیل می دهد. همچنین، میزان انتشار گازهای متان، دی اکسید کربن و دی اکسید گوگرد از طریق تکنولوژی های استحصال انرژی در مدت 30 سال محاسبه و مقایسه شده اند. نتایج نشان می دهد که میزان انتشار گاز دی اکسید کربن کنترل شده 1.85 برابر حالت کنترل نشده و میزان انتشار گاز متان در حالت کنترل شده 0.15 حالت کنترل نشده است. همچنین مقدار انتشار گاز دی اکسید گوگرد طی 30 سال 361 کیلوگرم پیش بینی شده است  

گازهاي گلخانه اي متان و دي اكسيد كربن از عوامل اصلي بالارفتن دماي كره زمين محسوب مي شوند. متان كه حدود 50 الی 60  درصد گاز لندفيل را تشكيل مي دهد ، 21 تا 25 برابر دي اكسيد كربن پتانسيل گرم كردن كره زمين را دارد. از طری این گاز، سوخت سبز محسوب می شود که می توان برای تولید برق از آن استفاده کرد 

يكي از بهترين روش هاي مديريت زباله هاي جامد شهري دفن آن ها در سلو ل هاي دفن بهداشتي (لندفيل) در مقايسه با ساير روش هاي متداول شامل سوزاندن ، تجزيه در اثر حرارت، بازيافت و غيره است 

از لندفیل ها و محل های دفن زباله قدیمی در سراسر جهان 40 الی 60 میلیون تن متان آزاد می شود. بعبارت دیگر، حدود 11 الی 12 درصد متان تولید شده از طریق فعالیت های انسانی از لندفیل ها بدست می آید. بدین ترتیب لندفیل ها در رده سوم تولید متان قرار می گیرند 

طبق اظهارات مسئولین فقط در تهران روزانه هفت هزار تن زباله تولید می شود که بایستی به نحوي دفع گردند. یکی از روش هاي ممکنه براي دفع، دفن بهداشتی این مواد است که براي این کار بایستی محل مناسبی یافته و پساب دفن به شیوه هاي مهندسی، روي این مواد را پوشاند. در این روش یافتن زمین مناسب با ویژگی ها و ابعاد مورد نظر همواره یکی از چالش هاي پیش رو است. در مورد تهران بیان شده که مرکز دفن کنونی فقط تا یک سال و حتی کمتر از آن قابلیت پذیرش این حجم زباله را دارا است. به علاوه قابل ذکر است که سهم دیگر روش هاي دفع بسیار کم است. اخیراً در جهان در ارتباط با طرح هاي تبدیل و استفاده از گاز حاصل از مراکز دفن زباله موج جدیدي ایجاد شده است .

هر تن زباله تا 25 سال از خودگاز متصاعد مي کند با توجه به اين که از هر 15 کيلوگرم زباله يک مترمکعب بيوگاز به دست مي آيد بنابراين، اگر دفع صحيح زباله صورت گيرد مي توان از آن انرژي بيوگاز قابل توجهي به دست آورد. جالب تر آنکه براساس يک پروژه جديد توليد انرژي که برپايه فناوري جذب " پمپاژ " گرما از مواد خام فاضلاب ها و انتقال آن به اماکن گوناگون استوار است ، ساکنان اسلو پايتخت نروژ با کشيدن سيفون دستشويي هاي منازل و محل هاي کارشان ، به گرم کردن ادارات و واحدهاي مسکوني خود ، کمک خواهند کرد.

در طی 30 سال آینده جمعیت سیاره زمین دو الی سه  میلیارد نفر افزایش خواهد یافت. بسیاري از این افراد در کشورهاي در حال توسعه زندگی خواهند کرد. تا آن زمان زباله هاي شهري به بیش از چهار برابر افزایش یافته و 70 درصد جمعیت جهان را جمعیت شهري تشکیل میدهد. در کشورهاي در حال توسعه مواد آلی حدود 50 الی 75 درصد میزان کل مواد زائد تولیدي را تشکیل میدهند. فقدان روش هاي صحیح دفع این مواد مشکلات بهداشتی بسیار جدي و مهمی را در دنیاي امروز بوجود آورده است. یکی از متداول ترین روش هاي دفع مواد زائد جامد در اغلب کشورهاي دنیا، دفن بهداشتی این مواد میباشد. در اثر این فرآیند گازي تولید می شود که به نام LFG (Landfil Gas) حوانده می شود. در تمام اماکن دفن فعال و غیر فعال گاز LFG می تواند تولید شود.

در عمل از هر تن زباله شهری خام بین 5 الی 20 متر مکعب گاز در هر سال قابل بازیافت خواهد بود و افزایش این مقدار با طراحی و مدیریت رست محل دفن امکان پذیر است. در حالی که دیگر گاز گلخانه ای یعنی Co2 سالیانه فقط 0.4 درصد افزایش غلظت اتمسفری می یابد. گروهي از افراد عادي فکر مي کنند که چون اين گاز از زباله به دست آمده است گازي خطرناك و آلوده بوده و سوختن آن نيز نامطمئن است ولي بايد گفت که دقيقاً موضوع برعکس است. سازمان محیط زیست آمریکا در ماه مارس 1996 قوانین جدیدی را برای مراکز دفن زباله های شهری به تصویب رساند و بر این اساس تعداد مراکز دفنی که باید گاز LFG خود را جمع آوری و کنترل نمایند ، افزایش یافت. البته قوانین مربوط LFG این اساس تعداد مراکز دفنی که باید گاز به کیفیت هوا نیز محدودیت هایی براي گازهاي خروجی از مراکز دفن کنترل نشده، وضع کرده است که باید مورد توجه قرار گیرند که این بر اهمیت موضوع می افزاید. به علاوه کنگره آمریکا نیز قوانینی را در دست بررسی دارد که بر اساس آن مصرف کنندگان عمده برق بایستی درصد مشخصی از مصرف خود را از انرژي هاي تجدیدپذیر تأمین نمایند.

در ادامه بیشتر به لندفیل می پردازیم