آسیب ها و بیماری های شغلی پوست

۱۲ دی ۱۳۹۹ مطالب مفید ، بهداشت سرطان ، آلودگی ، آسیب های شغلی ، پوست ، قارچ

شاید برای شما کارشناس ایمنی، HSE، بهداشت حرفه ای اتفاق افتاده باشد که پرسنل شما دچار بیماری پوستی شده باشد! چه باید کرد؟ چرا این اتفاق افتاده است؟ در این مطلب مفید برای شما آسیب ها و بیماری های شغلی پوست را بررسی خواهیم کرد.

پوست از اندام مهم و اساسی بدن به شمار می آید. در حقیقت پوست وسیع ترین اندام بدن است که بدن را در برابر آسیب های گوناگون محافظت می کند. برای تندرست بودن، سلامتی پوست اهمیت فراوان دارد. چنانچه پوست در هنگام کار تحت مراقبت قرار نگیرد و بهداشت آن رعایت نشود به مشکلات گوناگونی دچار می شود؛ بنابراین توجه به توصیه های بهداشتی و رعایت راه های پیشگیری از بروز بیماری ها و آسیب های شغلی پوست در همه شرایط ضروری می باشد. مراقبت از پوست در هنگام کار کردن، سلامتی، زیبایی و شادابی آن را تداوم می بخشد و درمان به موقع از بروز بیماری ها و آسیب های زودرس جلوگیری می کند. ما موظف هستیم در مورد سلامتی پوست خود احساس مسئولیت کرده و برای بهتر شدن آن تلاش کنیم.

بیماری های پوستی هم از دیدگاه اقتصادی و هم از دیدگاه سلامت و تندرستی نیروی کار، از اهمیتی بسیار برخوردار است و توجه خاصی را طلب می کند. بیماری های پوستی ناشی از کار، در تمامی کشورهای دنیا بسیار گسترده است. هرساله رقم های بالایی نشان دهنده زیان های مالی و جانی وارده بر جامعه، گزارش می شود. علیرغم توانایی زیاد پوست در روبه رو شدن با مواد زیان آور، هنوز هم این عضو، جزو آسیب پذیرترین اندام بدن در صنعت است.

امروز پیشرفت های علم پزشکی و بهداشت شغلی در زمینه درمان و پیشگیری از بروز آسیب ها و بیماری های پوستی ناشی از کار در مراکز صنعتی بسیار سریع و شگرف بوده و همه روزه اخبار و گزارش های جدیدی از کشف یا تولید داروی جدید و نیز اقدامات اساسی برای درمان بیماری های گوناگون و از جمله بیماری های پوستی به گوش می رسد. بیشتر بیماری های شغلی پوست، در اثر تماس پوست با یک ماده شیمیایی به وجود می آید. بیماری های پوستی ناشی از کار نه تنها شامل بیماری های التهابی پوست، بلکه دربرگیرنده نشانه ها، آسیب های تروماتیک و سوختگی های ناشی از مواد شیمیایی و حرارتی، زخم ها و تکثیر غیر طبیعی سلول های پوستی ناشی از تماس و تأثیر عوامل مختلف از محیط کار می باشد.

استفاده مداوم و طولانی مدت از ابزارهای دستی باعث پینه بستن، تاول و ترک خوردن دست ها می شود. برخی از مواد شیمیایی مانند آفت کش ها و روغن ها می توانند باعث ناراحتی ها و التهاب های پوستی شوند. آلرژی و تحریکات پوستی نیز ممکن است در اثر مواد شیمیایی،گزش حشرات و تماس با گیاهان خاص و فضولات حیوانی روی دهد. مواجهه مداوم با نور شدید خورشید می تواند منجر به سرطان پوست شود. برخی بیماری های قارچی از حیوانات به انسان منتقل می شوند که از این بیماری ها می توان به کچلی اشاره کرد.

به طور کلی می توان به وسیله اقدامات اساسی و رعایت نکات بهداشتی و ایمنی در هنگام کار، از بروز اینگونه آسیب ها و بیماری ها، تا اندازه بسیاری، پیشگیری کرد. حفظ سلامت افراد در محیط کار، گذشته از جنبه انسانی، از نظر مصالح اجتماعی و اقتصادی و افزایش سطح نیروی کار و پیش رفت سرمایه ملی، بسیار اهمیت دارد. عواملی که موجب بروز بیماری های شغلی پوست می شود عبارت اند از:

الف- عوامل شیمیایی

امروزه کمتر مراکز صنعتی است که در آن مواد شیمیایی استفاده نشود. با توجه به ورود مواد شیمیایی تازه تر و پیشرفته تر، خطرات این مواد رو به افزایش است. مواد شیمیایی، مسئول ایجاد قسمت مهمی از بیماری ها و آسیب های شغلی پوستی است که به صورت تجریک کننده اولیه یا حساس کننده، یا هر دو صورت، عمل می کنند. برخی از مواد شیمیایی خاصیت خورندگی و سوزانندگی داشته، روی پوست سالم اثر خواهد کرد. بنا به ماده خورنده و سوزاننده و طول مدت تماس، ممکن است ایجاد التهاب پوست (درماتیت)، اگزما، زخم های ساده و گاهی زخم های عمیق، سرطان و غیره کنند. امروزه عوامل شیمیایی، یکی از بزرگ ترین علل آسیب های پوستی ناشی از کار است.

ب- عوامل فیزیکی

از عوامل فیزیکی که سبب به وحود آمدن بیماری های پوستی می شوند گرما، سرما، تابش پرتوها، تشعشعات حاصل از مواد رادیواکتیو و الکتریسته و غیره را می توان نام برد. مقادیر بیش از اندازه متعارف این عوامل می تواند اثرات زیان آور بر پوست بگذارد. سوختگی های شیمیایی بیشتر، عمیق تر و مخرب تر از سوختگی های حرارتی بوده و زخم و تغییر رنگ بیشتری به جا می گذارند.

سوختگی های ناشی از پیش آمدها در هنگام کار خطری واقعی درصنایع به شمار می رود. این سوختگی ها ممکن است نزد افرادی که کارشان در فضای آزاد است و بیش از حد در معرض آفتاب قرار می گیرند، تولید شود. قرار گرفتن در آفتاب به مدت طولانی، بدون شک می تواند عاملی در ایجاد سرطان باشد. در آب و هوای گرم امکان ابتلا به بیماری های پوستی در محیط کار بیشتر است. گرما سبب سرخی، ورم و نرم شدن پوست می شود. هنگامی که گرما همراه با فشار سایشی موجود باشد، می تواند ایجاد پوست رفتگی کند(جوش های گرمایی). به علت پوشیدن لباس کم و تعریق بیشتر در فصل تابستان، شیوع بیماریهای پوستی بیشتراست. همچنین در فصل زمستان نیز که به علت سردی هوا کارگران از دوش گرفتن در پایان وقت کار خودداری می کنند، بیماری های پوستی مشاهده می شود.

عرق کردن زیاد در حرارت های بالا، باعث عرق سوز می شود. اشعه ماورای بنفش تولیدی در کارهای صنعتی، مانند جوشکاری، نشانه های بدی برمخاط پوست دارد. قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس و مواد رادیواکتیو در صنایع، موجب التهاب پوست(درماتیت) و در کارگران موجب سرطان پوست می شود. الکتریسیته به عنوان عامل فیزیکی در بروز بیماری های پوستی موثر بوده و در هنگام کار سبب بروز سوختگی هایی می شود. مقدار کافی پرتوهای یونیزان می تواند باعث سرخی پوست شود، درحالیکه تماس طولانی پوست با پرتوهای بتا، موجب سوختگی بتا می شود. آسیب های سرما بر پوست، شامل سرمازدگی و در صورت همراه بودن سرما با رطوبت، موجب بروز سرمازدگی های شدیدتر می شود. همچنین سرما باعث آسیب به رگ های خونی، به ویژه رگ های قسمت های انتهایی بدن می گردد.

پ- عوامل مکانیکی

سایش، فشار و ضربه، عوامل مکانیکی به وجود آورنده بیماری های پوستی ناشی از کار می باشد. در دنیای کار و صنعت، پوست همیشه مورد تهاجم عوامل گوناگون و خطرهای ناشی از آنها مانند سایش، خراش های پوست، وارد شدن اجسام خارجی در پوست، فشار، ارتعاش ها، گرد و خاک، ضربه های شدید یا آرام و پیوسته، تشعشعات مادون قرمز و ماورای بنفش، اشعه یونیزان، شرایط اقلیمی نامساعد، ذرات آهن و فولاد و غیره قرار دارد. فشار و اصطکاک ابزارآلات روی دست، یا قسمت های دیگر بدن کارگر، باعث به وجود آمدن انواع گوناگون پینه می شود که محل آنها بستگی به نوع کار دارد و ممکن است این پینه ها در مراحل ثانویه تبدیل به عفونت شوند.

ت- عوامل حساسیت زا

برخی افراد اصولا دارای پوستی حساس هستند. افرادی که دارای سیستم دفاعی ضعیف پوستی می باشند و نیز افرادی که پوست نازک و خشک و پیر دارند، به مواد تحریک کننده اجازۀ ورود و تأثیر را می دهد. عوامل حساسیت زا، حدود 25 تا 30 درصد التهاب های پوستی شغلی را تشکیل می دهد و در صنعت از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. آسیب های پوستی حساسیت زا، در هنگام کار، بیشتر به صورت اگزمای حاصل از حساسیت، پس از تماس اولیه، با نشانه هایی مانند خارش آشکار می شود که کم کم تبدیل به اگزمای موضعی می گردد. این اگزماها، خیلی زود عفونی شده و زمینه آماده ای برای این امر هستند. پس از گذشت 5 تا 7 روز یا بیش تر بیماری پوستی آشکار می شود.

معمولا افرادی که دچار حساسیت های شغلی می شوند، در صورتی که روش های کنترل مناسب را به کار برند، می توانند به کار خود ادامه دهند. کهیر تماسی، یک واکنش خارش دار پوست است که چند دقیقه تا چند ساعت پس از تماس پوست با ماده ای که به سرعت جذب می شود، (عامل مواد کهیر) ایجاد می گردد. کهیر تماسی نسبتا شایع است بسیاری از مواد شیمیایی که در تولید محصولات مختلف مصرف فراوانی دارند می توانند در افراد طبیعی کهیر تماسی ایجاد کنند که تکرار و شدت واکنش به غلظت و ترکیب عامل مواد در آن بستگی دارد. عوامل مختلف شغلی و محیطی می توانند باعث ایجاد آکنه شغلی یا تشدید آن شوند. در این میان می توان به اثرات مکانیکی مانند انسداد و سایش و اثرات شیمیایی مثل تعدادی از هیدروکربن های کلرینه اشاره کرد. تماس مزمن با روغن ها و گریس ها می توانند منجر به شروع آکنه و فولیکولیت در سطوح پوست در معرض تماس شود.

ث- عوامل بیولوژیکی

میکروب ها، ویروس ها، قارچ ها، حشرات و انگل های گوناگون به پوست حمله کرده، موجب بروز بیماری شغلی پوست می شوند. آشکارترین آنها شامل کرم ها، کنه ها، شپش ها، کک ها، و حشرات گوناگون دیگر هستند. به طورکلی، چنانچه زمینه آلودگی محیط مناسب باشد، پیدایش هر نوع عفونتی امکان پذیر است بیشتر این عفونت ها، از نوع عفونت های ثانویه بوده که به دنبال پیش آمدهایی مانند له شدگی ها، خراش ها، سوختگی ها، زخم ها و غیره ایجاد می شوند.

رعایت نکردن اصول، بهداشت فردی و نظافت عمومی در کارگاه یکی از عوامل با اهمیت مستعد کننده در ابتلا به بیماری های پوستی ناشی از کار می باشد. عدم نظافت محیط کار موجب می شود کارگر بیشتر در معرض مواد تحریک کننده قرار گیرد. از سوی دیگر، رعایت نکردن اصول بهداشت فردی (همانند شست و شوی پوست آلوده یا حمام کردن) موجب می شود ماده تحریک کننده مدت بیشتری با پوست تماس داشته و در نتیجه فرصت کافی برای تأثیرآن و ایجاد بیماری بیاید. علاوه بر آن، رعایت نکردن بهداشت فردی از سوی کارگر ممکن است ابتلای دیگر افراد خانواده به بیماری های پوستی را موجب می شود و علت این امر انتقال مواد شیمیایی تحریک کننده از کارگاه به منزل به وسیله لباس و بدن آلوده فرد می باشد.

راه های پیشگیری از بروز آسیب ها و بیماری های پوستی شغلی

شایسته است تمامی کوشش صرف بهبود بخشیدن به محیط کار و سالم سازی آن، از وجود مواد آلوده و زیان آور بر روی پوست، انجام گیرد تا از این راه، از بروز آسیب ها و بیماری های پوستی شغلی تا اندازه زیادی جلوگیری شود.

برای درمان مشکلات پوستی خود به متخصص پوست مراجعه نمایید.
بخش هایی از پوست تان را که عرق سوز شده، خنک کنید. برای این کار می توانید از باد سرد سشوار و یا یک دوش آب سرد استفاده کنید. بهتر است برای جلوگیری از بروز عرق سوز شدن یا التهاب های پوستی همراه با سوزش و خارش بسیار ناراحت کننده، (مخصوصا کارکنانی که لباس های کار یک سره می پوشند) لباس های نخی بپوشید. از جوراب های نخی استفاده کنید. تا حد ممکن پوست ناحیه ای که دچار عرق سوز می شود را باز و در معرض هوا قرار دهید.
اگر از قارچ روی پوست بدنتان (لکه های قهوه ای رنگ) رنج می برید از پوشیدن لباس های تنگ و نایلونی و مواد دار اجتناب ورزید. برای جلوگیری از بروز عفونت های قارچی ناشی از کار، از بروز ساییدگی پوست پیشگیری کنید. ساییدگی پوست که بیش از دو روز باقی بماند ممکن است دچار عفونت قارچی شود. از پماد زینگ اکساید استفاده کنید. زینگ اکساید ماده مؤثر جهت درمان سوختگی و ساییدگی پوست محسوب می شود.
زخم های ناشی از آسیب های شغلی، باید به سرعت تمیز شوند. هرگز نباید روی زخم فوت یا سرفه کنید. برای ضدعفونی کردن یک زخم، در ابتدا باید اطراف زخم با آب و صابون، یا بهتر است با یک مایع ضد عفونی کننده تمیز شود.
برای جلوگیری از ایجاد پینه و تسکین درد پینه های قبلی، به ویژه هنگامی که کفش ایمنی می پوشید بالشتک های نرم درون کفش بگذارید.
دست و پاها محل هایی شایع ترک خوردن پوست هستند، اما ترک پوست در همه جا و به ویژه در پوست ظریف ساق، ساعد و گونه ها هم ممکن است دیده شود. برای جلوگیری از بروز ترک خوردن پوست، هنگام شست و شوی پوست از آب داغ دوری کرده و از صابون پرچرب استفاده کنید. دست های ترک خورده و خشک شده را با وازلین و گلیسیرین همراه با آب لیمو چرب کنید.
تاول را دستکاری نکنید. تاولی که بر اثرسایش، سوختگی یا حرارت شدید پدید آمده است را سوراخ نکنید و بگذارید همان طور بماند. اگر تاول ها از چرک پر شده باشد یا متوجه انتشار قرمزی به اطراف پوست شدید به پزشک تان مراجعه نمایید. نباید جهت آزاد شدن مایع، تاول را سوراخ کنید، زیرا پوست به عنوان سدی در برابر عفونت عمل می کند. مراقب تاول های کوچک باشید تاول های کوچک پاره شده را با چیزی غیر چسبناک مانند گاز وازلین بپوشانید و سپس آن را با گاز معمولی باند پیچی کنید. بهتر است هر تاولی را که طرف یک هفته خوب نمی شود، به پزشک نشان دهید. چنانچه کفش های صنعتی و ایمنی نو دارید که پای شما را می زند و ایجاد تاول کرده است، بهترین راه این است که یک جفت جوراب نو بپوشید.
رعایت بهداشت فردی و استفاده از وسایل ایمنی و نیز توجه جدی به نکات ایمنی، از سوی افراد در محیط صنعتی، در پیشگیری از بروز آسیب ها و بیماری های پوستی شغلی مهم است. هم چنین برگزاری دوره های آموزش بهداشت و ایمنی برای کارکنان مراکز صنعتی در کنار دیگر اقدامات، یک نیاز بنیادی در جهت بالا رفتن سطح سلامت کارکنان مراکز صنعتی به شمار می رود.
از مصرف حلال ها برای زدودن مواد روی پوست بایستی به شدت خودداری کرد. متاسفانه بیشتر تعمیرکاران ماشین آلات، روغن های روی پوست را با اینگونه مواد پاک می کنند و هر چند که در این کار موفق هستند، اما در مقابل، خود را در برابر خطر بیماری های پوستی قرار می دهند.
برای جلوگیری از بروز بیماری کهیر، لباس های کاری گشاد و نخی بپوشید. به جنس الیاف پارچه ای که لباس کارتان از آن تهیه شده است دقت کنید.
در هنگام کار از لباس های محافظتی مناسب استفاده شود. لباس های حفاظتی مناسب ارزش زیادی در پیشگیری از بروز بیماری های پوستی دارند. لباس کار بایستی همیشه تمیز بوده و به طور منظم شسته شده و کارگر باید دست کم دو دست لباس کار داشته باشد. ایجاد امکانات شست و شوی لباس در کارخانه از سوی کارفرما تأثیری فراوان در حفظ سلامت پوست کارکنان مراکز صنعتی خواهد داشت.
از پوشیدن لباس های کار تنگ خودداری کنید. از لباس های کار راحت (نه تنگ و چسبان) استفاده کنید. استفاده از لباس کار (حفاظتی و ایمنی)، دستکش و در صورت نیاز کفش های لاستیکی و پوتین و عینک های ایمنی در محیط کار (با توجه به نوع کار و مواد شیمیایی)، یکی دیگر از راه های پیشگیری از بروز آسیب ها و بیماری های پوستی شغلی در محیط کار است لباس های حفاظتی برای افرادی که با مواد شیمیایی سروکار دارند، بسیار مهم است. نبود پاکیزگی، یکی از عوامل زمینه ساز است تا فرد به بیماری گرفتار شود. از این رو شایسته است لباس کار از لباس خانه جدا باشد و مرتب شسته شود. افرادی که لباس های کثیف و آلوده به مواد شیمیایی را برای مدت طولانی می پوشند، زمانی کافی برای تماس پوست بدن با ترکیب های شیمیایی به وجود آورده، ممکن است به بیماری های پوستی شغلی مبتلا شوند.
از پاهای خود به خوبی مراقبت کنید. پاهایتان را هر روز از نظر وجود زخم ها و بریدگی‎ها بررسی نمایید. پاهایتان را تمیز و خشک نگه دارید. هر روز هنگام شستن پاهای خود، بین انگشتان را از نظر وجود عفونت های قارچی و زخم ها به طور کامل بررسی کنید. به دنبال درمان ترک ها و شیارها و شکاف های سطح پوست پاهایتان باشید. وقتی پا کاملا خشک شد، کمی کرم ضد قارچ به آن بمالید. روزی دو بار پودر ضد قارچ به پاها و در داخل کفش های ایمنی و صنعتی بزنید. این کار را تا دو هفته بعد از ناپدید شدن علائم وجود قارچ ادامه دهید.
از پوشیدن کفش تنگ، به ویژه در فصل تابستان خودداری کنید. هرگز به زور کفشی را که اندازه پایتان نیست یا خیلی سفت است (به ویژه کفش ایمنی) به پا نکنید.
هر روز پس از پایان کار جوراب های خود را بشویید، به ویژه کارکنانی که در هنگام کار به طور مرتب کفش صنعتی و ایمنی به پا می پوشند. اگر فکر می کنید کفش و جورابی که می پوشید یا چیزی که با آن جوراب را می شویید باعث خارش پایتان شده است، چند روز آنها را عوض کنید. چنانچه خارش از بین رفت علت آن را یافته اید.
ناخن های پا را کوتاه نگه دارید و طوری آن را بگیرید که به پایتان آسیبی وارد نشود. ناخن هایتان را خشک و تمیز نگه دارید. این کار کمک می کند تا باکتری ها و قارچ ها روی ناخن ها تجمع پیدا نکنند. از بروز شکنندگی ناخن ها جلوگیری کنید. اطراف پوست دور ناخن را مرطوب نگه دارید تا از شکاف و ترک خوردن و ورقه ورقه شدن جلوگیری شود. از نوک ناخن برای باز کردن اشیا استفاده نکنید، به عبارت دیگر، از ناخن ها استفاده ابزاری نکنید. مثلا از آنها برای بیرون آوردن میخ، پونز و منگنه استفاده نکنید. چنانچه در حین کار کردن با مواد شیمیایی و موارد دیگر تغییری در ناخن هایتان ایجاد شد، به پزشک متخصص پوست مراجعه نمایید. هر بار که ناخن هایتان به مدت زیاد داخل آب قرار می دهید، روی آنها را با کرم مخصوص ناخن چرب کنید یا پنبه ای را به کمی روغن زیتون یا روغن بادام آغشته کرده و به ناخن ها بمالید همیشه پوست اطراف ناخن هایتان را با یک ماده نرم کننده، نرم کنید؛ به ویژه کارکنان مراکز صنعتی که با مواد شیمیایی (اسیدها، مواد قلیایی)، روغن ها، ذرات و براده های فلزات، مواد نفتی کار می کنند. هرگونه جراحت در اطراف ناخن را ضد عفونی کنید و حتی المقدور ناخن های فرورفته در گوشت را درمان کنید.
دستکش بپوشید. اگر پوست شما مستعد ترک خوردن است، هنگام کار با مواد شیمیایی دستکش پلاستیکی بپوشید. دستکش، دست ها را در برابر آسیب های پوستی حفاظت می کند. برای مثال دستکش های چرمی و پارچه ای حفاظت کافی در برا بر سایش، بریدگی، له شدگی، و تماس مختصر در برابر گرما، ایجاد کرده و اثرات برخورد پوست دست ها را با مواد شیمیایی و اجسام و وسایل کاهش می دهد. ضروری است در انجام کارهایی مانند کار کردن با مواد شیمیایی و صنعتی، (اسیدها، مواد قلیایی) از دستکش استفاده کنید تا ناخن ها محفوظ و ایمن باشند.
استفاده از ماسک و عینک، در صورت نیاز، خود بخشی از لباس حفاظتی است.
بهتر است یک کرم دست برای خود تهیه و به طور منظم پس از این که دست هایتان را پس از پایان کار می شویید، از آن استفاده کنید.
شایسته است افراد شاغل در مراکز صنعتی، پس از پایان کار استحمام کنند، تا کمترین ذرات چربی و مواد دیگر روی بدن آنان نماند.
برای پیشگیری از بروز بیماری های قارچی شغلی، بایستی پوست را حفاظت کرده و تا می توان آن را خشک نگه داشت.
برای داشتن پوستی سالم و شاداب هرگز سیگار نکشید بعد از نور خورشید، سیگار کشیدن دومین عامل چین و چروک زودرس پوست است.
از زیاد قرار گرفتن در معرض نور خورشید اجتناب کنید؛ این موضوع به خصوص در مورد کارکنان تاسیسات ساختمان و سکوهای نفتی بیشتر اهمیت دارد که می بایستی ساعات زیادی در فضای باز کار کنید. رعایت اصول ایمنی و بهداشتی و نیز استفاده از پوشش های بدن (کلاه، لباس کار آستین بلند، استفاده از کرم های ضد آفتاب) ضروری است. به طور کلی نور شدید آفتاب می تواند باعث آفتاب سوختگی، ایجاد چین و چروک در پوست، پیری زودرس پوست، سرطان پوست، التهاب چشم و احتمالا آب مروارید شود.
انجام معاینه های پزشکی دوره ای از سوی کارکنان مراکز صنعتی ضروری است. منظور از انجام این معاینات، تشخیص زودرس بیماری های پوستی و درمان به هنگام و حذف عامل بیماری زا از محیط کار است. انجام معاینه های دوره ای منظم و پیوسته پوستی و تهیه گزارش از هرگونه آسیب مشکوک پوستی از سوی پزشک مرکز صنعتی، در پیشگیری از بروز آسیب ها و بیماری های پوستی شغلی، به ویژه انتقال بیماری به دیگر افراد، بسیار مهم است. اصول کار در معاینه های دوره ای، با توجه به وضع غیر طبیعی پوست بدن است.
به محض این که در پوست خود تغییری مشاهده کردید، پزشک را در جریان بگذارید، زیرا تشخیص زود هنگام سرطان پوست بر درمان آن می افزاید. به تغییر رنگ نامنظم بودن کنار خال، افزایش قطر خال و عدم تقارن خال دقت کنید. خالی که در حال بزرگ شدن (تغییر کردن) است باید فورا توسط پزشک معاینه شود. به نقاط قرمز، تحریک پذیر، با خارش ناراحت کننده یا بدون علائم در سینه، شانه، بازو و پاها توجه کامل نمایید.
لازم است دستگاه ها به گونه ای ساخته شوند که انجام کار به آنها به صورت خودکار و در محفظه سربسته (بدون تماس) انجام گیرد. نصب سپر در جلوی ماشین ها، برای جلوگیری از پاشیدن روغن و دیگر تدابیر بهداشتی و ایمنی، سبب می شود مواد شیمیایی کمتر با بدن تماس پیدا کنند.
محیط های کاری بایستی به دستگاه تهویه مجهز باشند و تامین تهویه عمومی مناسب و مکنده های موضعی موجب کاهش چشمگیر میزان آلودگی در هوای محیط کار شده و در نتیجه تماس پوستی با آلاینده ها را کاهش می دهد.
مراقب قارچ پا باشید. چنانچه روی پوست تان عفونت قارچی ملاحظه کردید، جهت انجام درمان هرچه سریع تر به پزشک متخصص پوست مراجعه نمایید. ممکن است پا بر اثر قارچ هایی که روی انگشتان، بین آنها و نیز زیر ناخن ها زندگی می کنند، دچار عفونت شود، (به ویژه در بین کارکنانی که به مدت طولانی کفش های ایمنی می پوشند) در اینگونه موارد با پزشک مشورت کنید، در غیر این صورت عفونت به سرعت پراکنده می شود.