تئوری علل چندگانه در ایمنی

این تئوری حاصل تئوری دومینو است و توسط Grose در سال 1972 ارائه گردید. این تدوری فرض می کند که برای یک حادثه ممکن است فاکتورهای کمک کننده اصلی و فرعی متععدی وجود داشته باشد و ترکیب معین این عوامل، منتج به حادثه شود.

در این تئوری یک مدل چند عاملی متشکل از چهار M انسان، ماشین، محیط و مدیریت در وقوع حوادث ناشی از کار در نظر گرفته شده است. ویژگی های عوامل در این تئوری تغییر می کنند برای مثال ویژگی های انسان مثل سن، قد، جنسیت، سطح مهارت، میزان آموزش؛ توانائی، وضعیت بدنی، انگیزش، وضعیت های عاطفی و … خصوصیات ماشین نظیر ابعاد، وزن، فرم، منابع انرژی مصرفی، نوع عملیات یا حرکات، جنس ماشین و … ویژگی های محیط شامل شرایط حرارتی محیط، آلودگی هوا و … و در نهایت ویژگی های مدیریتی نظیر سبک مدیریت، ساختار سازمانی، جریان ارتباطات، خط مشی ها و روش های اجرائی.

با این تئوری می توان ویژگی ها و خصوصیات هر یک از چهار فاکتور موثر در یک حادثه را شناسائی نمود. تکنیک های آماری نظیر آنالیز رگرسیون چندگانه و سایر روش های چند متغیره می توانند برای آنالیز خصوصیات هر عامل مورد استفاده قرار گیرند.